کامپوزیت با طعم نعنا

آدامسی که می‌جوم قرار بوده نعنایی باشه، ولی در واقع بوی مطب می‌ده. مطب دندونپزشکی، با منشی دماغ‌سربالا که هر صبح که میاد تو، اسپری‌ش رو از تو کیفش درمیاره و نصفش رو خالی می‌کنه توی هوا. خلوته، آکواریوم ماهی نداره و وقتی از کنارش رد می‌شی تا برسی به اون صندلی دراز ناراحت، کفش‌هات روی سرامیک تق‌تق صدا می‌دن. آخرش که داری میای بیرون، دیگه از بوی خوشبوکنندۀ تقلبی خبری نیست و دهنت مزۀ خون می‌ده. پلاستیک رو از دور گردنت باز می‌کنی، می‌اندازیش توی سطل کنار آکواریوم و یک ماهی ریزه‌میزه رو می‌بینی که زیر سنگ و جلبک داره آهسته حرکت می‌کنه.

پ.ن: اگه به جای "صندلی" دراز ناراحت، اسم خودم رو بذارم همچنان ترکیب معناداری خواهد بود.